Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2017

Καρκίνος Παχέος Εντέρου

Στις Η.Π.Α ο ορθοκολικός καρκίνος (ΟΚΚ) έρχεται τρίτος μετά τον καρκίνο του προστάτη και του πνεύμονος στους άντρες, και μετά τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του πνεύμονα στις γυναίκες, τόσο σε επίπτωση όσο και σε θνησιμότητα. Η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία (American Cancer Society) προβλέπει ότι
το 2012 περισσότεροι από 143.000 θα διαγνωσθούν και 51.000 θα καταλήξουν από τη νόσο. Οι άντρες έχουν μεγαλύτερη επίπτωση και θνησιμότητα απ’ ότι οι γυναίκες, και οι αφροαμερικανοί έχουν μεγαλύτερη επίπτωση και θνησιμότητα από τις υπόλοιπες εθνικές ομάδες. Η συνολική επίπτωση και θνησιμότητα από τον ΟΚΚ μειώνεται από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, πιθανότατα λόγω της βελτίωσης των μέτρων προληπτικού ελέγχου. Η συχνότητα του ΟΚΚ ανά θέση στο παχύ έντερο απεικονίζεται στην Εικόνα 30-7. Η μέση ηλικία κατά τη διάγνωση είναι 68 έτη για τους άντρες και 72 έτη για τις γυναίκες.
Η μέση συνολική επίπτωση του ΟΚΚ στις Η.Π.Α. είναι πάνω από 5%. Έχουν αναγνωρισθεί πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ΟΚΚ. Οι πιο σημαντικοί θεωρούνται μη τροποποιήσιμοι. Για παράδειγμα, η ύπαρξη συγγενούς 1ου βαθμού με διάγνωση ΟΚΚ αυξάνει τον δια βίου κίνδυνο ανάπτυξης νόσου κατά 2,2 φορές. Εάν ο συγγενής έχει διαγνωσθεί σε μικρή ηλικία, τότε ο κίνδυνος αυξάνεται κατά 3,9 φορές και αν υπάρχει πάνω από ένας συγγενής, ο κίνδυνος αυξάνει κατά 4 φορές. Οι πιο σημαντικοί ατομικοί παράγοντες κινδύνου είναι τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου, ειδικά αυτά που προκαλούν πανκολίτιδα, το ιστορικό αδενωματωδών πολύποδων, ο διαβήτης και η παχυσαρκία. Στους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου συμπεριλαμβάνονται η αυξημένη κατανάλωση κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος, το κάπνισμα και το αλκοόλ. Τα αποτελέσματα από μελέτες ασθενών – μαρτύρων και μελέτες κοόρτης υποδεικνύουν ότι προστατευτικοί παράγοντες για την ανάπτυξη ΟΚΚ είναι η δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες, το ασβέστιο και η λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης D, και η σωματική δραστηριότητα. Τυχαιοποιημένες μελέτες με δείγμα ελέγχου δεν έχουν μπορέσει να αναδείξουν ότι οι παρεμβάσεις αυτές μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο ανάπτυξης ΟΚΚ. Εν τούτοις, έχουν περιορισμούς που σχετίζονται με την μεγαλύτερη ηλικία του πληθυσμού που μελετήθηκε κατά το χρόνο της παρέμβασης, τη χαμηλή συμμόρφωση του πληθυσμού στις οδηγίες, και το σχετικά βραχύ χρονικό διάστημα παρακολούθησης. Μια μεγάλη μελέτη κοόρτης από τη Δανία συμπέρανε ότι 25% των περιπτώσεων καρκίνου μπορούν να προληφθούν μέσα από έναν υγιεινό τρόπο ζωής.
Επιπρόσθετα από την τροποποίηση του τρόπου ζωής, η χημειοπροφύλαξη έχει επίσης προταθεί σαν ένας τρόπος μείωσης του φορτίου της νόσου. Η σελεκοξίμπη καθώς και χαμηλές δόσεις ασπιρίνης έχουν φανεί να μειώνουν το ποσοστό εμφάνισης μετάχρονων αδενωμάτων σε ασθενείς μετρίου κινδύνου στους οποίους έχουν ανευρεθεί αδενώματα κατά τη διάρκεια προληπτικής κολονοσκόπησης. Παρόλα αυτά, οι παρενέργειες των φαρμάκων αυτών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών επεισοδίων με τη σελεκοξίμπη και της νόσου του πεπτικού έλκους με την ασπιρίνη, πιθανότατα υπερσκελίζουν το όφελος και για τον λόγο αυτό η χρήση τους είναι περιορισμένη μόνο σε ασθενείς μετρίου κινδύνου. Παρόλα αυτά το όφελος της χορήγησης σελεκοξίμπης είναι πιο πιθανό να υπερσκελίζει το κόστος των επιπλοκών σε ασθενείς με οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση (familial adenomatous polyposis, FAP), ένα κληρονομούμενο σύνδρομο ΟΚΚ, και έχει λάβει έγκριση από τον FDA για τη χρήση αυτή.
Για περισσότερες πληροφορίες: www.filippou-surgery.gr